Ważne: Oddaj krew dla Bohatera gen. bryg. Tadeusza Bieńkowicza

30 maja 2018 r. w siedzibie Dowództwa Komponentu Wojsk Specjalnych w Krakowie odbyła się uroczystość wręczenia nominacji na generała brygady płk. Tadeuszowi Bieńkowiczowi. W uroczystości wziął udział m.in. Prezydent RP Andrzej Duda, minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak, a także szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk. Obecny był również szef Gabinetu Prezydenta RP Krzysztof Szczerski, szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego Paweł Soloch oraz podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP Wojciech Kolarski.

Wręczając nominację Andrzej Duda powiedział dziękuję w imieniu Rzeczpospolitej za tamte lata bohaterskiej służby (…). Rzeczpospolita marzy o takich żołnierzach, chciałaby ich mieć jak najwięcej, jesteśmy ogromnie za to wdzięczni. Prezydent wspomniał, że służba gen. Bieńkowicza rozpoczęła się wraz z wybuchem II wojny światowej i trwała także po jej zakończeniu.

Generał Tadeusz Bieńkowicz dziękując za nominację generalską przyznał, że uhonorowanie należało mu się już dawno, ale było to niemożliwe, bo Polska znajdowała się w niewoli sowieckiej. Jestem wdzięczny że doczekałem się momentu, kiedy w niepodległej Polsce zostało uznane, to, co mi się należało dużo wcześniej.

W trakcie uroczystości Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk wręczył gen. Bieńkowiczowi pamiątkowy ryngraf.

Tadeusz Bieńkowicz „Rączy” (ur. 19 kwietnia 1923 r.), we wrześniu 1939 r. ochotnik w baonie frontowym harcerzy w Lidzie. Od 1943 r. w Armii Krajowej na terenie Okręgu Nowogródzkiego, przyjął pseudonim „Rączy”, pełnił funkcje dowódcze w 77. Pułku Piechoty AK. Jako dowódca grupy szturmowej przeprowadził akcję odbicia więźniów w Lidzie, za co został uhonorowany Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. 30 stycznia 1944 r. brał udział w rozbiciu niemieckiego garnizonu w Horodnie. Po przedostaniu się na terytorium Polski nie ujawnił się, do czerwca 1950 r. działał w konspiracji Ruchu Oporu Armii Krajowej. Aresztowany przez UB w Gdańsku za działalność antykomunistyczną, poddany wielomiesięcznym przesłuchaniom i torturom, po procesie skazany na karę śmierci, zamienioną na dożywocie. W maju 1956 r. na mocy amnestii zwolniony z więzienia.

Od wielu lat prowadzi aktywną działalność społeczno-kombatancką. Jest m.in. założycielem i prezesem Polskiego Związku Więźniów Komunizmu w Krakowie, w latach 90-tych był współzałożycielem i wiceprezesem Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego. Był również sekretarzem Małopolskiej Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych i prezesem koła ZIW w Nowej Hucie.

Działa jako członek Rady Honorowej Okręgu Nowogródzkiego ŚZŻAK i w Klubie Kawalerów Orderu Virtuti Militarii. Jest współorganizatorem odbudowy i poświęcenia cmentarza wojennego poległych żołnierzy 77. pp AK w Naczy na Nowogródczyźnie. Pełni funkcję wiceprezesa Fundacji Historii Muzeum Armii Krajowej im. A. E. Fieldorfa w Krakowie, jest inicjatorem wielu wystaw i ekspozycji muzealnych. Prowadzi prelekcje historyczne w szkołach i instytucjach.

16 lipca 2016 r. za wybitne zasługi w pielęgnowaniu pamięci o najnowszej historii Polski, za działalność kombatancką i społeczną odznaczony został Krzyżem Komandorskim OOP.