Międzynarodowy Dzień Bez Przemocy

Wszystkie ofiary przemocy domowej nie muszą czuć się osamotnione w swoim dramacie. Na straży rodzinnego bezpieczeństwa stoją instytucje publiczne, w tym przede wszystkim policjanci, angażując się w pomoc pokrzywdzonym. Nasze działania w tym zakresie często rozpoczynają się podczas interwencji domowych, później wdrażane są procedury „Niebieskiej Karty”.

Należy pamiętać również, że w każdym powiecie funkcjonują Zespoły Interdyscyplinarne wspierające rodziny. Celem grup roboczych, w których są także policjanci, jest wszechstronna pomoc w zakresie przemocy domowej. W przypadkach znęcania psychicznego bądź fizycznego prowadzone są dochodzenia. Zatrzymania kończące się tymczasowym aresztowanie nie należą dzisiaj do rzadkości. Sami sprawcy są nieraz zaskoczeni działaniami organów ścigania.

Często strach przed oprawcą jest tak duży, że osoba pokrzywdzona nie chce składać zawiadomienia o przestępstwie, ani zeznawać. Są to trudne i bardzo osobiste problemy, wymagające właściwego podejścia i dużej empatii ze strony instytucji wspierających. Nic jednak nie usprawiedliwia aktów przemocy. Brak reakcji i kary tylko rozzuchwala sprawcę. Cierpią na tym nie tylko ofiary, ale również współmieszkańcy i co najgorsze często dzieci, które są świadkami awantur i rękoczynów. Szukajmy pomocy i nie wstydźmy się o nią prosić. Stanowcza postawa ofiary może przerwać krąg przemocy, uwalniając od cierpienia.

W sytuacji podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone lub zaniedbywane, wystarczy powiadomić służby powołane do interweniowania w takich przypadkach, w rejonie w którym mieszkamy m.in. pracowników socjalnych, kuratorów sądowych, nauczycieli, a w pilnych przypadkach Policję. Jeden telefon może przerwać krzywdę, jakiej doznaje dziecko. Co możemy zrobić, aby ograniczyć skalę zjawiska przemocy wobec dzieci? Reagować na każdy sygnał mogący świadczyć, o tym, że dziecko jest zaniedbane, czy też doznaje przemocy. Zainteresujmy się losem dziecka, przyjrzyjmy się, jak jest traktowane, jak zachowują się wobec niego rodzice, czy opiekunowie. Nie czekajmy, aż dojdzie do tragedii.

W zgodzie z art. 207 Kodeksu Karnego kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą, lub inną osobą pozostającą w stałym, lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim, lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny, lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Jeżeli czyn popełniony jest ze stosowaniem szczególnego okrucieństwa, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do 10 lat. Jeżeli następstwem jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12 lat.

Jeśli akty przemocy powtarzają się, ale nie masz na to dowodów, lub sprawca uderzył Cię po raz pierwszy, wówczas kwalifikacją prawną może być art. 217 (naruszenie nietykalności cielesnej) lub 156 i 157 Kodeksu Karnego (opisane są przestępstwa polegające na ciężkim uszczerbku na zdrowiu oraz uszkodzeniu ciała). Czyn ten może być zakwalifikowany jako uszczerbek na zdrowiu lub rozstrój zdrowia. W tym wypadku osoba pokrzywdzona musi zgłosić wniosek o ściganie karne sprawcy (jest to przestępstwo ścigane na wniosek).

Przydatne informacje:

https://pomocofiarom.ms.gov.pl/pl/przeciwdzialanie-przemocy-w-rodzinie-w-polsce/materialy-dla-osob-dotknietych-przemoca-w-rodzinie/

https://pomocofiarom.ms.gov.pl/Data/Files/_public/pomoc_ofiarom/informator_2013.pd

http://www.niebieskalinia.pl/pomoc/gdzie-szukac-pomocy

http://przeciwprzemocy.pl/

Gdzie szukać pomocy:

- Policja - 997

- 801 120 002 - Ogólnopolski Telefon dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia” pomoc dla dzieci i dorosłych. http://www.niebieskalinia.org/ Zadzwoń, jeśli ktoś w Twojej rodzinie krzywdzi Cię – bije lub obraża. Możesz tam opowiedzieć o swojej sytuacji i dowiedzieć się gdzie szukać pomocy w Twoim otoczeniu. Telefon działa od poniedziałku do soboty w godzinach od 8.00 do 22.00, a w niedziele i święta w godzinach od 8.00 do 16.00. Dzwoniąc, płacisz tylko za pierwszy impuls połączenia.

- 116 111 Ogólnopolski telefon zaufania dla dzieci i młodzieży „Fundacja Dzieci Niczyje”– (połączenie bezpłatne)

- 116 123 – telefon wsparcia emocjonalnego dla dorosłych (połączenie bezpłatne). Instytut Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego

- 800 121 212 Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka

Należy wspomnieć także o przemocy rówieśniczej jako najczęściej doświadczaną przez dzieci i młodzież. Do przemocy rówieśniczej może dochodzić na terenie szkoły, w drodze do lub ze szkoły, za pośrednictwem Internetu lub telefonu komórkowego, ale także w poza szkołą - ze strony rodzeństwa lub osób obcych. Przemoc rówieśnicza jako przestępstwo to przede wszystkim: groźby, szantaż, zniewagi, zniesławienie, pobicia, zmuszania do wykonania określonych czynności, niszczenie rzeczy, kradzież, rozbój czy przemoc seksualna. Więcej informacji w tym zakresie pod linkiem: http://zobaczjestem.pl/aspekty-prawne-przemocy-rowiesniczej/

Gdzie szukać pomocy w sytuacji zagrożenia przemocą rówieśniczą:

- Poradnie Psychologiczno-Pedagogiczne

- Policja - 997

- 800 100 100 - telefon - dla Rodziców i Nauczycieli w sprawie Bezpieczeństwa Dzieci

- 116 111 - telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży

- 800 12 12 12 Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka